ΣΤΗΣ ΧΑΡΑΥΓΗΣ ΤΗΝ ΚΟΨΗ

Τελευταία βραδιά σήμερα του χειμώνα...Η άνοιξη με νόημα μας κλείνει το μάτι...
Οι μνήμες ολόφωτες μας αποχαιρετούν...άλλες ευφρόσυνες κι άλλες περίλυπες...Οι αμυγδαλιές τραγούδια αρχίσαν ηχηρά...Στα χώματα σκιρτά μια άλλη ζωή...έτοιμη ν' ανθίσει και να ευωδιάσει όλη η πλάση πάλι....Μόνο να βρε φιλαράκια μου...εκεί σε κείνα τα χώματα ...κυλάνε και κάποια άλλα δάκρυα ....σαν συντροφιά στους δρόμους της σιωπής.....σ' εκείνες τ...ις ρούγες που δεν υπάρχει επιστροφή... Ας μένει πάντα αμπαρωμένο μέσα μας της λήθης το καλντερίμι...

ΣΤΗΣ ΧΑΡΑΥΓΗΣ ΤΗΝ ΚΟΨΗ

Μ' αλέτρι θα σε σκάψω Γή
τ' όνειρο να ξεθάψω
'κείνη του τάφου τη σιωπή
να την αναταράξω
Να δώσω χέρι να πιαστεί
το βιαστικό φευγιό σου
ρούγα να γίνω να διαβεί
ο έρμος μισεμός σου
Βουβός στο μνήμα θα σταθώ
κερί σε εικονοστάσι
τ' άγιο χώμα θ' ασπασθώ
ο Άδης να πλαντάξει
Λιβάνι κι άνθη σου βαστώ
δάκρυα μυρωμένα
ρίμες αβάσταχτες κεντώ
όλα πυρπολημένα
Αλάργεψες και χάθηκες
μα δε ξελησμονιέσαι
σαν το δεντρό μαράθηκες
μες τους λυγμούς πλανιέσαι
Οι απουσίες βροντερές
ο πόνος αρραβώνας
δεν κλείνουν οι ουλές του χθές
τρίζει ο Αρμαγεδόνας
Κάθε που υφαίνει η νυχτιά
στον αργαλειό αστέρια
στα ύψη ρίχνω τη θωριά
δειλά κουνώ τα χέρια
Ξέρω εκεί στη σιγαλιά
συχνά περνοδιαβαίνεις
τη λύρα έχεις αγκαλιά
με δοξαριές τη ραίνεις
Κι εγώ αντάμα καρτερώ
γροικώ και ανασαίνω
στης χαραυγής τον ερχομό
μόνος κρυφά πεθαίνω

28 / 02 / 2014
( Vg Gv )