Ετικέτες

Αναγνώστες

Κυριακή 2 Μαρτίου 2014

ΜΝΗΜΗΣ ΑΔΡΑΧΤΙ

Το σημερινό φτωχικό μου έχει να κάνει με τα τραύματα που προικίζουν της ζωής μας την πορεία....και στα οποία έτσι κι αλλιώς είμαστε παραδομένοι...Ας έχουμε λοιπόν απαντοχές να συμπορευόμαστε μαζί τους...κρατώντας στα βάθη μας ...ανέσπερο ...της ελπίδας μας το φώς...μέχρι την ώρα της ηρω'ι'κής μας εξόδου....


ΜΝΗΜΗΣ ΑΔΡΑΧΤΙ

Τραύματα αρματώθηκαν
τους πόνους να ξυπνήσουν
πίκρες παλιές αντρώθηκαν
δάκρυ να κελαρύσουν
Ουλές που χάραξε το χθές
ραγισματιές κρεμάλες
ταράχισαν τις χαραυγές
ρημάξαν τις αλάνες
Παλιά ζαμάνια σαν θεριά
μ' ακονισμένα νύχια
ουρλιάζουν μες τη σιγαλιά
πυρρίχιοι στα στήθια
Λύκων σπαραχτικές κραυγές
τα σωθικά ξεσχίζουν
μακρόσυρτες βαρούν ριπές
λεπίδες ανεμίζουν
Πικρολαλούν κορυδαλοί
μοιρολογούν τ' αηδόνια
μες τη ψυχή βαθύ καρφί
συρίζουν τα τελώνια
Μαραζωμένα δειλινά
θωριές βαλαντωμένες
όλα στου χρόνου τα κελιά
χαρές αμπαρωμένες
Ανταριασμένα κύματα
λυσσομανούν στα βράχια
πικρόχολα μηνύματα
γκρεμοτσακίζουν στάχυα
Πώς να μερώσουν οι καημοί
που ρίζωσαν στα βάθη
λύτρωσης να βρουν διαδρομή
του Γολγοθά τα πάθη
Τ' αδράχτι ν' απαγκιστρωθεί
απ' της καρδιάς το πέπλο
ν' ανθίσει πάλι η ζωή
μες της ψυχής το τέμπλο

02 / 03 / 2014
( Vg Gv )