ΤΕΛΟΥΣ ΩΔΗ

Καμία δεν μεταφέρω καινοφανή σκέψη όταν λέγω πως γέμισε ο ντουνιάς φίδια της συμφοράς...Ωστόσο τούτο δεν σημαίνει πως θα τηρήσω ενοχική σιωπή ιχθύος...ούτε πως θα λειτουργήσω ως Πόντιος Πιλάτος...Η ζωή ξεδιπλώνεται μπροστά μας...Οι παγίδες παντού σπαρμένες με ζηλευτή μαεστρία...Οι εύγεστοι καρποί του δόλου... προκλητικά κρεμασμένοι στης φα...υλότητας το δέντρο...Ας έχουμε τη ψυχή μας κάστρο απόρθητο στης σήψης τις ορδές και ας περατωθεί με αξιοπρέπεια η άργιλος του βίου μας στης κλεψύδρας μας τον χορό....Χαιρετώ σας με χαμόγελο σμιλεμένο στης εντιμότητας το μασάτι....

ΤΕΛΟΥΣ ΩΔΗ

Θύεις τα πάντα στη πυρά
ψυχή καρδιά δεν έχεις
όλη η ζωή σου μιά ψευτιά
θαρρείς πως θα αντέξεις
Σε τέλματα ψυχρά γλιστράς
το μίσος αναδύεις
φολίδες πνιγηρές κεντάς
μα εντός σου παραλύεις
Μάσκες φοράς της ανθρωπιάς
χαμόγελα ανθισμένα
δίχτυα απλώνεις παγανιάς
για αίμα διψασμένα
Σε φαύλα σκότη τριγυρνάς
οι ενοχές καμπάνες
σαν φίδι σέρνεσαι και πας
στης σήψης τις αλάνες
Με αλισάχνης την υφή
σκεπάζεις τη μορφή σου
μέσα σου κρύβεται η κραυγή
λουφάζει η ντροπή σου
Έρωτες κάλπικους πουλάς
σε ρυπαρά σεντόνια
δόλους μεθυστικούς κερνάς
μα φθάνουν τα τελώνια
Στα δήθεν αναλώνεσαι
στο γκρίζο επενδύεις
μάταια αρματώνεσαι
μέρα τη μέρα δύεις
Μα σαν θα φθάσει ηχηρό
πρελούδιο θανάτου
δεν θα 'χει ο πόνος τελειωμό
σ' αψύ καρφί του πάτου

26 / 02 / 2014
( Vg Gv )